مقایسه تأثیر تمرینات بازتوانی شناختی و تلقینات هیپنوتیزمی بر بهبود وضعیت پرتاب توپ بسکتبال

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر تمرینات بازتوانی شناختی و تلقینات هیپنوتیزمی بر بهبود وضعیت پرتاب توپ بسکتبال انجام شد. روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش‌آموزان پسر دبیرستانی شهر تهران است که در نیم سال اول تحصیلی 95-94 به عضویت تیم بسکتبال مدرسه خود درآمده‌اند. آزمودنی‌های پژوهش شامل سه گروه هستند که یک گروه در معرض مداخله هیپنوتیزمی (15 نفر) و یک گروه در معرض بازتوانی شناختی (15 نفرِ) به روش نوروفیدبک قرار می‌گیرد و گروه دیگر نیز به‌عنوان گروه کنترل (15 نفرِ) در نظر گرفته شد که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس از جامعه مذکور انتخاب گردید. ﺑﺮای ﮔﺮوه اول ﻣﺪاﺧﻠﻪ بازتوانی شناختی به روش نوروفیدبک در 15 ﺟﻠﺴﻪ و ﺑﺮای ﮔﺮوه دوم تلقینات هیپنوتیزمی در 7 ﺟﻠﺴﻪ اﺟﺮا ﺷﺪ. وﻟﯽ ﮔﺮوه ﺳﻮم ﻫﯿﭻ مداخله‌ای درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﺑﺮای جمع‌آوری اﻃﻼﻋﺎت از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال ایفرد (1984) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین اثربخشی تمرینات بازتوانی شناختی و تلقینات هیپنوتیزم بر بهبود وضعیت پرتاب توپ بسکتبال تفاوت معناداری در سطح (05/0p≤) وجود دارد. بدین‌صورت که تمرینات بازتوانی شناختی در بهبود وضعیت پرتاب توپ بسکتبال نسبت به تلقینات هیپنوتیزمی اثربخشی بیشتری دارد. همچنین تمرینات بازتوانی شناختی و تلقینات هیپنوتیزمی بر وضعیت پرتاب توپ بسکتبال تأثیر معناداری دارد (05/0p≤). نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت، استفاده از فعالیت‌های مبتنی بر بازتوانی شناختی و هیپنوتیزم جهت ارتقاء عملکرد ورزشکاران مؤثر است.